Vagando no máis absoluto silencio, onde solitarios pensamentos manteñen o que resta de cordura, alí, nese mundo facilmente accesible para a tristura, cruceime cos ecos rumorosos. Arrastráronme os seus murmurios cara o Liffey, afundinme na escoura até o mar. Somerxido no baleiro dun mar que raras veces une, lembrei o salgado sabor da morriña.
Sensacións difíciles de apagar.
Tratábase do 150 Aniversario da Brigada de Bombeiros de Dublín.
Perturbación Aleatoria 
Deixar unha resposta